W styczniu 2015 roku Mazowiecka Mennica Inwestycyjna zakończyła prace nad nowym produktem. Jest nim sztabka srebra o wadze 100 g.
Można by rzec, że sztabka jak każda inna... Tym jednak razem sztabka jest prawdziwie wyjątkowa, z kilku różnych powodów...
HISTORIA POWSTANIA
Prace nad sztabką rozpoczęły się w połowie 2014 roku. W pierwszej kolejności należało określić jej techniczne parametry, a więc przede wszystkim wymiary. Podjęto decyzję, aby poza grubością sztabki pozostałe dwa wymiary nie różniły się od tych, które są charakterystyczne dla sztabki o wadze 1 uncji. Wymiary naszego produktu zatem to 29 X 50 mm, zaś grubość to 7 mm.
Choć sztabki naszej produkcji są przede wszystkim towarami inwestycyjnymi, a nie kolekcjonerskimi chcieliśmy mimo wszystko nadać nowej sztabce ciekawy design i wysoką wartość estetyczną. Dążyliśmy do tego, aby łączyła elegancką prostotę z niebanalną wymową.
Awers sztabki to czysta klasyka, a więc charakterystyczne dla sztabek różnych producentów umiejscowienie na nim loga firmy, kraju produkcji, wagi, rodzaju materiału i jego czystości. Powierzchnia ma przepiękny połysk dzięki zastosowaniu matrycy lustrzanej.
Awers sztabki to czysta klasyka, a więc charakterystyczne dla sztabek różnych producentów umiejscowienie na nim loga firmy, kraju produkcji, wagi, rodzaju materiału i jego czystości. Powierzchnia ma przepiękny połysk dzięki zastosowaniu matrycy lustrzanej.
Rewers był już jednak wyzwaniem. Chcąc wyemitować sztabkę, która byłaby atrakcyjna wizualnie i jednocześnie nie byłaby postrzegana jako numizmat musieliśmy balansować niejako pomiędzy prostotą oraz bogactwem wzorów, charakterystycznym dla wielu wyrobów kolekcjonerskich. Jednocześnie nie chcieliśmy, aby sztabka była banalna, gdyż nie dałaby się wyróżnić wśród innych.
Szukanie motywu przewodniego
Szukanie motywu przewodniego
Musieliśmy więc określić ogólny motyw przewodni. To jednak nie było trudne. Podjęto decyzję, aby sztabka nie tylko kojarzona była z Polską, która notabene posiada znaczącą pozycję na świecie jeśli chodzi o produkcję srebra, lecz co więcej, aby nawiązywała do regionu, w którym została założona nasza firma. Do Mazowsza.
I tu zaczęły się schody. Nie łatwo było bowiem ustalić jaki konkretnie symbol i jaka stylistyka byłyby optymalne dla naszego projektu. Jak je przenieść na sztabkę, jak im nadać należytą wymowę?
Rozpoczęły się poszukiwania grafika. Projektowanie sztabek srebra nie jest chlebem powszednim dla osób wykonujących ten zawód. Wiedzieliśmy więc, że nie znajdziemy osoby z doświadczeniem w branży menniczej. To nie było jednak kluczowe. Najważniejsze było rozumienie zamysłu projektu rewersu przez osobę, która miała się podjąć zaprojektowania rewersu. Świadczyć o tym miały dotychczasowe prace kandydatów, które dałyby nam wstępny pogląd co do ich stylu pracy oraz kultury wizualnej.
Osobą, która nie tylko wydawała się być idealną, lecz co więcej gotową podjąć się pracy nad projektem była Pani Monika (Cecota) Michalczewska.
Początek prac nad rewersem
Prace ruszyły jesienią 2014 roku. Rozpoczęły się poszukiwania inspiracji. W bogatej kulturze regionu mazowieckiego zdecydowanie ich nie brakowało...
... w tym również w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu (tj. w miejscowości gdzie nasza firma pierwotnie została założona) ...
... oraz w bogatej literaturze i obrazach, które z dekady na dekadę pozwalają podtrzymać pamięć o pięknej polskiej sztuce tworzenia wycinanek, tym bardziej, że odegrała ona potężną rolę w kulturze m.in. Mazowsza.
Wstępne koncepcje
Po ustaleniu pierwszych wytycznych wykonane zostały pierwsze wstępne projekty, które miały nawiązywać do motywów mazowieckich. Choć każdy z nich - czy to związany z florą, czy z fauną, czy wreszcie z samymi Mazowszankami - był niezwykle kuszący, to ostatecznie zdecydowaliśmy się na dumnego mazowieckiego koguta oraz drzewo. Nie było wątpliwości, że styl będzie dyktowany bogatą mazowiecką kulturą tworzenia wycinanek. Zanim jednak do tego doszło nasza graficzka zarwała niejedną noc, a poprzeczkę miała wysoko postawioną...
W tym miejscu można zadać pytanie: czemu łączyć sztabkę inwestycyjną z folklorystyczną wycinanką? Czy chodzi tylko o przyciągający klienta design?
Nie.
To co łączy metal szlachetny i tradycję to czas i wartość. Oba zachowują swoją wartość z biegiem czasu. Złoto i srebro odcisnęły swoje piętno na większości znanych nam cywilizacji i kultur. W przypadku metali, zwłaszcza srebro, odegrało znaczącą rolę w polskiej kulturze. Świadczyć o tym mogą choćby wspomnienia z historii, z których dowiadujemy się jak wielką wartość przypisywano srebru, tak w postaci monety jak i ozdoby biżuteryjnej.
Oprócz wymienionych już miejsc sprzedaży, wszelkiego rodzaju krzyże oraz inną biżuterię (między innymi korale) sprzedawano także na kramach mieszczących się w krakowskich Sukiennicach. Kupowali tutaj wieśniacy z okolic Krakowa, ale także mieszkańcy nawet odległych regionów Małopolski. Na pewno dokonywali tu zakupów mieszkańcy Podhala i Wilamowic. Krzyże, szczególnie te wykonane z surowców wysokiej jakości (złoto, srebro, srebro pozłacane) były bardzo kosztowne. Na zakup tych noszonych do stroju rzeszowskiego mogły sobie pozwolić jedynie żony najzamożniejszych kmieci, a w Wilamowicach najbiedniejsze niewiasty nabywały je nawet po skrajnych wyrzeczeniach, choćby nie jadły, ale se musiały kupić korale i krzyż(...) Do korali także przywiązywano medaliony i podobnie jak krzyże przystrajały one dodatkowo naszyjniki. Były one elementem ludowej biżuterii w wielu regionach Polski, gdzie na początku XX wieki zastępowały często krzyże. Robiono je najczęściej z monet obiegowych, niekiedy wykorzystywano na nie medale armii austriackiej. Zwykle powstawały przez dolutowanie do ich górnej części podługowatych zwykle ażurowych, ozdobnych zawieszek. Na wisiorki noszone w Galicji do stroju łańcuckiego, podhalańskiego, rzeszowskiego i zagórzańskiego przeznaczano nawet złote monety. Powszechnie używane były jednak srebrne pieniądze, takie też stosowano na medaliony noszone w okolicach Biłgoraja.*
Tradycja z kolei posiada wartość wyższą. Trudno jest oszacować pieniężnie, nominalnie wartość rytuału, obrzędu czy elementów sztuki narodowej. Tradycja jednak, jako rzecz ponadczasowa pozwala nam pamiętać to co nas łączy. Nas Polaków. Jest długoterminowa. Przypomina nam, dzięki transmitowanym do kolejnych pokoleń mitom, symbolom, pieśni i sztuce, o tym co charakteryzuje esencję naszej kultury. A to co jest jej częścią cechuje każdego Polaka z osobna. I taki właśnie Kogut Mazowiecki jest nie tylko ozdobą, ale również symbolem, tego jaką nasza kultura była i jaką zawsze być powinna: godną i piękną. Samo drzewo to życie. Nie jesteśmy kulturą zlepków, mamy długą , bujną i bogatą historię.
Etap II
I tak, pierwsze projekty zostały poddane analizie i ocenie. Nie bez znaczenia były emocje jakie wywoływały poszczególne wzory. Dokonaliśmy selekcji, a nasza graficzka przystąpiła do drugiego etapu prac.
Pojawiły się więc dumne polskie koguty...
... oraz na chwilę Mazowszanka...
Wszystko inspirowane było wycinankami, których wpływ na projekcie był już bardzo zauważalny.
Po kilku dniach dyskusji padł wybór na konkretny projekt. Nie było już śladu wątpliwości co do wybranego motywu.
Do ulubionych i najczęściej wycinanych przedstawień należały drzewka kwiatowe, w których można doszukać się symbolu drzewa życia, drabiny łączącej ziemię z niebem czy odwzorowania środka i istoty świata; postacie kobiece symbolizujące pramatkę ziemię oraz motyw koguta – zwierzęcia posiadającego niezwykłą moc kreacyjną i płodność.**
Rozpoczęło się dopieszczanie wybranego nareszcie projektu i nadanie mu formy, która umożliwiała rozpoczęcie prac w pracowni grawerskiej.
Koniec pracy grafika
I tak kolejne wieczory stanęły pod znakiem twórczego projektowania. Praca grafika dobiegła końca, projekt ujrzał światło dzienne. Zanim trafił do grawera wyglądał prawdziwie enigmatycznie.
Następnie czekało nas już tylko wykonanie matryc i wybicie sztabek.
Matryce zostały wykonane...
... a pierwsze sztabki wybite.
Wyjątkowość sztabki
Na czym więc polega wyjątkowość sztabki?
Na unikatowym, nawiązującym do polskiej kultury designie. Mam nadzieję, że udało nam się właściwie odwzorować polskie symbole na szlachetnym srebrnym metalu.
Sama sztabka jest dostępna nie tylko w sprzedaży, ale także w usłudze srebrnego recyklingu, co oznacza, że można przerobić swoje przedmioty - np. złom biżuterii, stare cukiernice, widelce, itp. - na piękne pełnowartościowe sztabki inwestycyjne.
Sztabkę można kupić w rewelacyjnej cenie. Jesteśmy producentem, bijemy ją sami, dzięki czemu marża nie jest wysoka.
Idealnie nadaje się na upominek weselny, urodzinowy lub na inną okoliczność.
Wszystkich zainteresowanych nabyciem sztabki lub jej uzyskaniem przez przerobienie złomu zapraszamy na naszą stronę internetową www.mennicainwestycyjna.eu.
Z życzeniami udanych inwestycji,
Łukasz Chojnacki
Właściciel Mazowieckiej Mennicy Inwestycyjnej
* Piskorz-Branekova, Elżbieta. Biżuteria ludowa w Polsce. Ocalić od zapomnienia. MUZA SA, Warszawa, 2008, s. 102-103.
Początek prac nad rewersem
Prace ruszyły jesienią 2014 roku. Rozpoczęły się poszukiwania inspiracji. W bogatej kulturze regionu mazowieckiego zdecydowanie ich nie brakowało...
źródło: link
... w tym również w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu (tj. w miejscowości gdzie nasza firma pierwotnie została założona) ...
źródło: link
źródło: link
... oraz w bogatej literaturze i obrazach, które z dekady na dekadę pozwalają podtrzymać pamięć o pięknej polskiej sztuce tworzenia wycinanek, tym bardziej, że odegrała ona potężną rolę w kulturze m.in. Mazowsza.
źródło: link
Wstępne koncepcje
Po ustaleniu pierwszych wytycznych wykonane zostały pierwsze wstępne projekty, które miały nawiązywać do motywów mazowieckich. Choć każdy z nich - czy to związany z florą, czy z fauną, czy wreszcie z samymi Mazowszankami - był niezwykle kuszący, to ostatecznie zdecydowaliśmy się na dumnego mazowieckiego koguta oraz drzewo. Nie było wątpliwości, że styl będzie dyktowany bogatą mazowiecką kulturą tworzenia wycinanek. Zanim jednak do tego doszło nasza graficzka zarwała niejedną noc, a poprzeczkę miała wysoko postawioną...
W tym miejscu można zadać pytanie: czemu łączyć sztabkę inwestycyjną z folklorystyczną wycinanką? Czy chodzi tylko o przyciągający klienta design?
Nie.
To co łączy metal szlachetny i tradycję to czas i wartość. Oba zachowują swoją wartość z biegiem czasu. Złoto i srebro odcisnęły swoje piętno na większości znanych nam cywilizacji i kultur. W przypadku metali, zwłaszcza srebro, odegrało znaczącą rolę w polskiej kulturze. Świadczyć o tym mogą choćby wspomnienia z historii, z których dowiadujemy się jak wielką wartość przypisywano srebru, tak w postaci monety jak i ozdoby biżuteryjnej.
Oprócz wymienionych już miejsc sprzedaży, wszelkiego rodzaju krzyże oraz inną biżuterię (między innymi korale) sprzedawano także na kramach mieszczących się w krakowskich Sukiennicach. Kupowali tutaj wieśniacy z okolic Krakowa, ale także mieszkańcy nawet odległych regionów Małopolski. Na pewno dokonywali tu zakupów mieszkańcy Podhala i Wilamowic. Krzyże, szczególnie te wykonane z surowców wysokiej jakości (złoto, srebro, srebro pozłacane) były bardzo kosztowne. Na zakup tych noszonych do stroju rzeszowskiego mogły sobie pozwolić jedynie żony najzamożniejszych kmieci, a w Wilamowicach najbiedniejsze niewiasty nabywały je nawet po skrajnych wyrzeczeniach, choćby nie jadły, ale se musiały kupić korale i krzyż(...) Do korali także przywiązywano medaliony i podobnie jak krzyże przystrajały one dodatkowo naszyjniki. Były one elementem ludowej biżuterii w wielu regionach Polski, gdzie na początku XX wieki zastępowały często krzyże. Robiono je najczęściej z monet obiegowych, niekiedy wykorzystywano na nie medale armii austriackiej. Zwykle powstawały przez dolutowanie do ich górnej części podługowatych zwykle ażurowych, ozdobnych zawieszek. Na wisiorki noszone w Galicji do stroju łańcuckiego, podhalańskiego, rzeszowskiego i zagórzańskiego przeznaczano nawet złote monety. Powszechnie używane były jednak srebrne pieniądze, takie też stosowano na medaliony noszone w okolicach Biłgoraja.*
źródło: link
Tradycja z kolei posiada wartość wyższą. Trudno jest oszacować pieniężnie, nominalnie wartość rytuału, obrzędu czy elementów sztuki narodowej. Tradycja jednak, jako rzecz ponadczasowa pozwala nam pamiętać to co nas łączy. Nas Polaków. Jest długoterminowa. Przypomina nam, dzięki transmitowanym do kolejnych pokoleń mitom, symbolom, pieśni i sztuce, o tym co charakteryzuje esencję naszej kultury. A to co jest jej częścią cechuje każdego Polaka z osobna. I taki właśnie Kogut Mazowiecki jest nie tylko ozdobą, ale również symbolem, tego jaką nasza kultura była i jaką zawsze być powinna: godną i piękną. Samo drzewo to życie. Nie jesteśmy kulturą zlepków, mamy długą , bujną i bogatą historię.
Etap II
I tak, pierwsze projekty zostały poddane analizie i ocenie. Nie bez znaczenia były emocje jakie wywoływały poszczególne wzory. Dokonaliśmy selekcji, a nasza graficzka przystąpiła do drugiego etapu prac.
Pojawiły się więc dumne polskie koguty...
... oraz na chwilę Mazowszanka...
Wszystko inspirowane było wycinankami, których wpływ na projekcie był już bardzo zauważalny.
Po kilku dniach dyskusji padł wybór na konkretny projekt. Nie było już śladu wątpliwości co do wybranego motywu.
Do ulubionych i najczęściej wycinanych przedstawień należały drzewka kwiatowe, w których można doszukać się symbolu drzewa życia, drabiny łączącej ziemię z niebem czy odwzorowania środka i istoty świata; postacie kobiece symbolizujące pramatkę ziemię oraz motyw koguta – zwierzęcia posiadającego niezwykłą moc kreacyjną i płodność.**
Rozpoczęło się dopieszczanie wybranego nareszcie projektu i nadanie mu formy, która umożliwiała rozpoczęcie prac w pracowni grawerskiej.
Koniec pracy grafika
I tak kolejne wieczory stanęły pod znakiem twórczego projektowania. Praca grafika dobiegła końca, projekt ujrzał światło dzienne. Zanim trafił do grawera wyglądał prawdziwie enigmatycznie.
Następnie czekało nas już tylko wykonanie matryc i wybicie sztabek.
Matryce zostały wykonane...
... a pierwsze sztabki wybite.
Wyjątkowość sztabki
Na czym więc polega wyjątkowość sztabki?
Na unikatowym, nawiązującym do polskiej kultury designie. Mam nadzieję, że udało nam się właściwie odwzorować polskie symbole na szlachetnym srebrnym metalu.
Sama sztabka jest dostępna nie tylko w sprzedaży, ale także w usłudze srebrnego recyklingu, co oznacza, że można przerobić swoje przedmioty - np. złom biżuterii, stare cukiernice, widelce, itp. - na piękne pełnowartościowe sztabki inwestycyjne.
Sztabkę można kupić w rewelacyjnej cenie. Jesteśmy producentem, bijemy ją sami, dzięki czemu marża nie jest wysoka.
Idealnie nadaje się na upominek weselny, urodzinowy lub na inną okoliczność.
Wszystkich zainteresowanych nabyciem sztabki lub jej uzyskaniem przez przerobienie złomu zapraszamy na naszą stronę internetową www.mennicainwestycyjna.eu.
Z życzeniami udanych inwestycji,
Łukasz Chojnacki
Właściciel Mazowieckiej Mennicy Inwestycyjnej
* Piskorz-Branekova, Elżbieta. Biżuteria ludowa w Polsce. Ocalić od zapomnienia. MUZA SA, Warszawa, 2008, s. 102-103.
** Źródło: http://www.kulturaludowa.pl/widok/240/353
Świetny pomysł i fajne wykonanie . Sztabka śliczna , jedyna w swoim rodzaju nawiązująca do folkloru i polskość .Jak uzbierm srebra i kasę to na pewno ją sobie zamówię . Polecam wszystkim . Z poważaniem Marek K.
OdpowiedzUsuńHi, are these bars still avaiable? Link is dead. Great blog!
OdpowiedzUsuńNo, not anymore. The company was sold in 2015 and new owner doesn't seem to mint those bars anymore. There are probably some pieces available in the internet. Maybe...
Usuń